Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. GORCZYŃSKI Władysław (1870-1953) meteorolog, klimatolog 2°
2. HIGERSBERGER Józef (1856-1921) prawnik, minister sprawiedliwości 3°
3. DUCHIŃSKA Seweryna (1816-1905) poetka 6°
4. MROZOWSKI Jan Władysław (1864-1937) prawnik, prezes Sądu Najwyższego 6°
5. JASIŃSKI Feliks Antoni (1856-1899) profesor mechaniki budowli 6°
6. JEZIORAŃSKI Jan (1833-1864) powstaniec 6°
7. KOWALSKI Alfred Jan (1849-1915) malarz 6°
8. DUCHIŃSKI Franciszek Henryk (1816-1893) działacz polityczny, emigrant 7°
9. RACZKOWSKI Władysław Piotr (1893-1959) dyrygent, pedagog, kompozytor 7°
10. KESSLER Eugeniusz (1896- po 1910) geometra, powstaniec 7°
11. JEZIORAŃSKI Jan (1865-1933) inżynier, przemysłowiec 7°
12. JEZIORAŃSKI Bolesław (1871-1920) rzeźbiarz 7°
13. LUTOSTAŃSKI Bolesław Ludwik (183-1890) lekarz, powstaniec, działacz społeczny, publicysta 7°
14. JASIŃSKI Stanisław Jakub (ok. 1823-1879) rejent, działacz kulturalny 7°
15. MOŚCICKI Kajetan Kazimierz (1855-1933) inżynier komunikacji 8°
16. MROZOWSKI Feliks Ignacy (1869-1940) wydawca 8°
17. ROMEYKO-HURKO Wanda (1890-1978) malarka, graficzka, ilustratorka 8°
18. SULEWSKI Mikołaj (1859-1943), generał 8°
19. SZYMANOWSKI Wacław (1821-1886), dziennikarz, publicysta, dramaturg 8°
20. GOŁĘBIOWSKI Stanisław (1814-1866) budowniczy 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  GORCZYŃSKI Bolesław (26 II 1880 Bramki pow. Błonie - 6 IX 1944 Warszawa), dyr. i kierownik lit. teatru, reżyser
  Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, był synem Franciszka G. i Marii z Higersbergerów. Gimn. klasyczne ukończył w Łodzi. Studia wyższe odbywał na wydziale prawnym Uniw. Warsz. oraz w Monachium. Już w latach studenckich (1904) brał udział w przedstawieniach Koła Miłośników Sceny. W 1905 wystąpił w Kaliszu w swojej sztuce pt. „Inteligent”. W 1909 występował w kabarecie Momus w Warszawie, w 1910 był kierownikiem Wolnej Sceny przy T. Małym, gdzie wystawiano m.in. sztuki M. Maeterlincka, S. Przybyszewskiego, A. Strindberga, F. Wedekinda. W 1915-16 był kierownikiem lit. T. Polskiego (w tym czasie odbyły się w T. Polskim warsz. premiery „Dziadów”, „Kordiana”, „Księdza Marka”, „Warszawianki”, „Wyzwolenia"). Po I wojnie świat. objął z inicjatywy generalnego kierownika scen miejskich, J. Lorentowicza, dyrekcję t. Praskiego i prowadził go w 1919-21. Za dyr. G. teatr ten dał tysiąc przedstawień, w tym sześćset przedstawień autorów rodzimych (m.in. sto - J.N. Kamińskiego, dziewięćdziesiąt - Słowackiego, pięćdziesiąt - Fredry, dwadzieścia pięć - Wyspiańskiego). Zainteresowanie krytyki wzbudziła zrealizowana w t. Praskim oryginalna inscenizacja „Kupca weneckiego”. W listopadzie 1921 G. ze swoim zespołem przeniósł się do gmachu byłego t. Nowości, gdzie stworzył T. im. Bogusławskiego, będąc jego pierwszym dyr. (1921-23). Na scenie tej, zbliżonej w programie do t. Praskiego, kontynuował swą poprzednią politykę repertuarową. W 1923-25 był powtórnie kierownikiem lit. T. Polskiego w Warszawie. Przez cztery następne sez. (1925-29) był dyr. t. Miejskich w Łodzi (dwa pierwsze sez. wspólnie z A. Szyfmanem). Okres jego dyr. uważany był za jeden z najlepszych w dziejach przedwojennego t. łódzkiego. W 1929-31 był dyr. założonego przez siebie T. Kameralnego i T. Popularnego w Łodzi. Po powrocie do Warszawy (1931) był aż do wybuchu wojny doradcą lit. T. Polskiego, przyczyniając się w dużym stopniu do utrzymania europejskiego poziomu repertuarowego tej sceny.
  Uważany współcześnie za wzór kierownika lit., łączył gust lit. ze znajomością sceny. Jako pisarz ogłosił szereg powieści, nowel i felietonów, ale rozgłos lit. zdobył w pierwszym dwudziestoleciu XX w. jako autor komedii i dramatów. Tłumaczył także sztuki ze współczesnego repertuaru ang., franc. i włoskiego. Artykuły teatr. ogłaszał gł. w „Teatrze” (1934-1939) i „Scenie Polskiej” (1937-38). Zginął w czasie powstania warszawskiego.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.18073.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  BOLESŁAW GORCZYŃSKI
  LITERAY I DRAMATURG
  AUTOR „W NOC LISTOPADOWA”
  I INNYCH SZTUK
  * 1880 ZGINĄŁ W 1944
  W POWSTANIU WARSZAWSKIM
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 8 str. 296: psb.7121.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.1273

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim