Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KICIŃSKI Pius (1752-1828) senator-kasztelan Królestwa Polskiego 7°
2. CIECISZOWSKI Ignacy (zm. 1803) sędzia ziemski liwski 8°
3. GALLE Karol Henryk (1782-1829) architekt 8°
4. GERLICZ Wiesław (1872-1933) inżynier elektryk 8°
5. KICIŃSKI Bruno Dionizy (1794-1844) poeta, tłumacz, dziennikarz 8°
6. MIEROSZEWSKI Jan Chrzciciel (1789-1867) dyrektor policji, senator Wolnego Miasta Krakowa, poeta 9°
7. STARZYŃSKI Ignacy Dominik Kajetan Wawrzyniec (1776-ok. 1850), ziemianin, przedsiębiorca, poseł na Sejm Królestwa Polskiego 1830/1 r. 9°
8. KLECZKOWSKI Kazimierz (1856-1898) architekt 9°
9. KĄCZKOWSKI Józef (1857- ok. 1939) inżynier chemik, działacz społeczny 9°
10. DOBIECKI Wojciech (1780-1862) pułkownik, pamiętnikarz 9°
11. CZAPELSKI Tadeusz (1853-1930) publicysta 9°
12. DESZERT Józef (1760-1838) sekretarz Stanisława Augusta 10°
13. KONARSKI Szymon (1850-1918) rolnik, działacz społeczny 10°
14. DEMBY Józef (1842-1903) profesor chemii 10°
15. SŁAWIŃSKI Witold (1888-1962) botanik, profesor Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, SGGW w Warszawie i Akad. Med. w Białymstoku 10°
16. KINIORSKI Marian (1868-1943) poseł, senator, działacz rolniczy 10°
17. KRÓLIKOWSKI Jan Walery (1820-1886) aktor, reżyser, pedagog 10°
18. KLECZKOWSKI Tadeusz (1884-1945) okulista 10°
19. MIEROSZEWSKI Jan Stanisław (1827-1900) polityk, pisarz, historyk 10°
20. SUFFCZYŃSKI Kazimierz (zm. 1738), pisarz ziemski lubelski 10°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 8.434.50 - t. VIII s. 235: Jańscy h. Doliwa z Jańska - Kurki, w ziemi wiskiej
  Polski Słownik Biograficzny t. 10 str. 601: psb.9891.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 80): Jański Bogdan [Teodor Ignacy], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 18 IX 1823
  Według Polskiego słownika biograficznego pochodził ze wsi Domosław obok Pułtuska, z rodziny średniej szlachty. Jako uczeń szkoły Benedyktynów w Pułtusku wyróżniał się zdolnościami matematycznymi i językowymi. W 1822 był zatrudniony jako kolaborator w szkole pułtuskiej, co świadczyłoby o tym, że zamierzał się poświęcić zawodowi nauczycielskiemu. Po roku postanowił jednak obrać studia prawnicze. W 1827 uzyskał stopień mgra prawa, a w 1828 za poparciem Lubec-kiego i Skarbka otrzymał stypendium rządowe zagraniczne dla dalszych studiów i przygotowania się na profesora historii i geografii handlowej oraz prawa handlowego w Instytucie Politechnicznym. W końcu 1828 po nader nieszczęśliwym ślubie z Aleksandrą Zawadzką wyjechał przez Niemcy do Francji i Anglii. Celował w dalszym ciągu w matematyce i językach obcych, zarówno klasycznych, jak i nowożytnych, francuskim i niemieckim, a potem opanował również angielski. Na początku 1830 zetknął się w Paryżu z saintsimonistami i był pierwszym Polakiem czynnym uczestnikiem tego ruchu. Przyjął do grona saint-simonistów swego przyjaciela uniwersyteckiego Antoniego Bar-cińskiego. We wrześniu 1830 wyjechał na polecenie saintsimo-nistów do Anglii w celu zjednania dla ruchu Roberta Owena i badań naukowych w dziedzinach społecznych. Wobec powstania listopadowego zachował się biernie. „Trzeci Maj” pisał, że nie wrócił do kraju na skutek rozkazu Rządu Narodowego. W Londynie zbliżył się do Johna Milla i wybitnego prawnika, redaktora „Law Magazine”, Abrahama Herdy. W lutym 1831 wrócił do Paryża, gdzie rozchodzą się jego drogi z saintsimonistami. Masowa emigracja polska we Francji w 1832 wiąże go-całkowicie ze sprawą polską. W 1832 przystąpił do Komitetu Narodowego Polskiego, a potem był jednym z pierwszych członków Tow. Hist.-Literackiego w Paryżu. Zdobył sobie w środowisku emigracyjnym pozycję dzięki swej wiedzy i znajomości stosunków francuskich. Dla celów zarobkowych współpracował z encyklopediami francuskimi: Encyclopedie Catolique, Ency-clopedie Nouvelle i Encyclopedie du 19-me siecle oraz wielu tygodnikami i dziennikami, jako autor, tłumacz i korektor. Współpracował również z Księgarnią Polską Jełowickiego i Januszkiewicza. W 1832 rozpoczęła się zmiana jego poglądów religijnych, w pewnym stopniu pod wpływem Mickiewicza, którego wielkim uznaniem i zaufaniem się cieszył i z którym wspólnie redagował w I. połowie 1833 „Pielgrzyma Polskiego”, a w II. połowie tegoż roku redagował go już sam. Po latach burzliwego życia osobistego przystąpił w 1835 do założonego przez Mickiewicza Towarzystwa Braci Zjednoczonych. Stał się działaczem odrodzenia katolickiego emigracji, a w lutym 1836 zgrupował w Paryżu wokół siebie w tzw. „Domku Jańskiego” grono zwolenników, zalążek Zgromadzenia Zmartwychwstańców, którego był twórcą. W związku z chorobą płuc, która wystąpiła w 1838, przeniósł się w styczniu 1840 do Rzymu, gdzie zmarł i został pochowany na cmentarzu przy bazylice S. Lorenzo. Przełożył i wydał w języku francuskim pod pseudonimem Karola hr. Montalembert Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego. Był jedną z najciekawszych postaci Wielkiej Emigracji. Pozostawił w rękopisie rozpoczęty w kwietniu 1830 Dziennik w 2 częściach, bardzo cenne źródło do początkowego okresu dziejów Wielkiej Emigracji, oraz kilka rozpraw z dziedziny ekonomii politycznej. Ludwik Orpiszewski tak scharakteryzował go w liście do Władysława Zamoyskiego: „Bogdan Jański jest niemałą figurą w emigracji. Nawrócony saintsimonista, katolik, niezmiernie wysoka dusza z natury przyjemnych i dystyngowanych form, sympatyczny, charakteru słabego w praktycznych codziennych zajęciach, ale mogący działać silnie, gdzie szło o kierunek ducha”. Brat jego Antoni (1807-1834) ukończył Szkołę Przygotowawczą do Instytutu Politechnicznego. W 1831 służył w wojsku. W 1832 emigrował do USA, gdzie zmarł w Nowym Jorku 24 XII 1834.
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim