Aleksander Bandrowski de Nowosielce h. Sas (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

BANDROWSKI Aleksander, pseud. Barski, Brandt (22 IV 1860 Lubaczów -28 V 1913 Kraków), śpiewak
Był synem Mariana B., starosty, i Wilhelminy z domu Ambros de Rechtenberg, bratem => Juliusza B. W Krakowie ukończył gimn. i studiował prawo na Uniw. Jagiellońskim. W 1878 występował w zespole J. Teksla w Łodzi (prawdopodobnie debiut). 17 II 1881 wystąpił w t. krak. pod pseud. Barski w partii Frycka („Joasia płacze, Jaś się śmieje"). Następnie występował w t. lwow. (od marca tegoż roku), w t. łódz. i t. pozn. (od stycznia 1882); śpiewał partie barytonowe w operetkach. Potem wyjechał na dalsze studia wokalne do Mediolanu i Wiednia, uczył się u Sangiovanniego i L. Salviego i pod ich wpływem zdecydował się przejść na partie tenorowe. Przed powrotem do Polski występował w t. niem. w Pradze pod pseud. Brandt. 16 XII 1882 i 23 I 1883 debiutował w t. lwow. w operowych partiach Fausta („Faust") i Edgara („Łucja z Lammermooru") pod nazwiskiem Bandrowski (którego odtąd stale używał). W 1884 występował w WTR: 3 VI śpiewał partię Margrabiego („Dzwony kornewilskie"), 6 VI - Pigmaliona („Piękna Galatea"). W 1884-85 występował w warsz. t. ogr. Belle Vue i w zespole J. Teksla (w Łodzi i Sosnowcu). W 1885 debiutował w WTR: 23 VII w partii Jontka („Halka"), 4 VIII - Alfreda („Traviata"), ale nie został zaangażowany. W sez. 1885/86 występował ponownie w t. lwow.; śpiewał m.in. takie partie, jak: Pollione („Norma"), Manrico („Trubadur"), Oleśnicki („Jadwiga"), Don Jose („Carmen"), Radames („Aida"). W lecie 1886 z zespołem t. lwow. występował w Krakowie. Od 1886 rozpoczął występy za granicą śpiewając m.in. w Berlinie, Linzu, Kolonii (1887 i 1888), Grazu, Frankfurcie nad Menem (1889-1901). Od tego czasu zaczęła się świat, kariera B. - w kwietniu 1890 odniósł sukces podczas występów w Wiedniu, w 1892 śpiewał we Wrocławiu, w 1899, zaproszony przez Ks. Walii, wystąpił w Londynie w „Requiem” Ch. Gounoda i „Stabat Mater” G. Rossiniego, w styczniu 1896 śpiewał w mediolańskim Teatro alla Scala w operze „Fidelio”, w 1896 i 1898 występował w Berlinie, 1898 w Amsterdamie i Rotterdamie, 1899 ponownie w Mediolanie, w 1902 w Metropolitan Opera House w Nowym Jorku. W okresie tym występował również kilkakrotnie gościnnie na scenach pol. - w Krakowie (1895, 1898, 1901, lipiec 1903, grudzień 1904, grudzień 1906), Warszawie (1889, 1895, 1897) i Lwowie (czerwiec, listopad, grudzień 1901, listopad 1903, luty, marzec 1906). W 1905 ubiegał się o dyrekcję t. krakowskiego. Po raz ostatni występował w Warszawie w październiku i listopadzie 1907. Wycofawszy się ze sceny osiedlił się w Krakowie i pracował jako prof. śpiewu w Konserwatorium (1908-1909) i Instytucie Muzycznym. Niekiedy koncertował w Krakowie, m.in. w styczniu 1909 i kwietniu 1910. B. był śpiewakiem o ograniczonej skali głosu, miał jednak świetną technikę wokalną i zdolności interpretacyjne. Popularyzował utwory Wagnera w Polsce śpiewając w nich główne partie oraz tłumacząc ich libretta na język polski. Napisał pracę „Rozbiór tematyczny Ryszarda Wagnera trylogii z prologiem pt. Pierścień Ni-belungów, z analizą motywów przewodnich” (Lwów 1907). Był również autorem librett: „Bolesław Śmiały”, „Stara baśń”, „Twardowski” oraz zaginionego dramatu „Szwedzi”.

Aleksander Bandrowski de Nowosielce h. Sas (ID: 1.370.147)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl